Θεωρώντας λοιπόν, τον πλανήτη σαν ένα γυροσκόπιο, το οποίο υπακούει στους γυροσκοπικούς νόμους,η κίνηση της αντιστροφής των πόλων παράγεται λόγω μιας όλο και μεγαλύτερης κλίσης του άξονα της γης, όπως κάνει μια σβούρα. Ώστε, αφού φτάσει αυτός να είναι παράλληλος με την εκλειπτική, η περιστροφή επιτυγχάνεται και προκαλείται η αντιστροφή για να συνεχίσει να ορθώνεται σιγά σιγά. Επομένως η κίνηση που περιγράφει είναι σπειροειδής και σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς συμβολίστηκε έτσι: ένας σταυρός- σβάστικα για κάθε πόλο, που εναλλάσσεται σε κάθε πολική αντιστροφή.
Η γη όπως και οι άλλοι πλανήτες δεν έχουν ισορροπημένη τροχιά, για διάφορους λόγους, εκτός από αυτόν της συσσώρευσης πάγων στον ένα πόλο. Επαληθεύτηκε π.χ. ότι η τροχιά της Σελήνης υφίσταται μια οπισθοδρόμηση κάθε 19 χρόνια. Επίσης το περιήλιο του Ερμή μετατοπίζεται, όπως και της Αφροδίτης και της Γης, εξ αιτίας των επιδράσεων και μεταπτώσεων της Σελήνης, του Ήλιου και των άλλων πλανητών. Το περιήλιο της Γης μετατοπίζεται σχηματίζοντας έναν κύκλο γύρω από τον ήλιο κάθε περίπου 108.000 χρόνια, που είναι το ένα τέταρτο μιας «Κάλι Γιούγκα» εποχής, σύμφωνα με τις αρχαίες εσωτερικές βραχμανικές χρονολογίες.
Ας δούμε τώρα περιληπτικά μερικά αιτιολογικά στοιχεία του μηχανισμού, που με τις αντίστοιχες εικόνες μπορεί να γίνουν πιο εύκολα αντιληπτά στον αναγνώστη-ερευνητή.
Η τροχιά της Σελήνης έχει μια κλίση, σε σχέση με την εκλειπτική, γωνίας 5ο 9΄. Ο άξονας της γης πρέπει να έμεινε με μια τέτοια κλίση ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, γιατί η έλξη και το φρενάρισμα που άσκησε η Σελήνη υπήρξαν μεγάλα. Αυτό γιατί με βάση τις μελέτες που έκανε ο Κρόγκνταλ (1952) βλέπουμε ότι η σελήνη δεν είναι εντελώς σφαιρική, αφού η ισημερινή ακτίνα της όψης που βλέπει προς τη γη είναι μισό χιλιόμετρο μεγαλύτερη από τις υπόλοιπες και υποτίθεται ότι διαμορφώθηκε κάποτε, όταν η απόσταση γης-σελήνης ήταν το ένα τρίτο της σημερινής.
Η τεράστια ενεργειακή ανταλλαγή την οποία πρέπει να υπέστη η γη λόγω της μικρής απόστασης της σελήνης είχε ως αποτέλεσμα ένα απότομο φρενάρισμα της περιστροφικής κίνησής της, που ασφαλώς έκανε τη γη να γέρνει με μια κλίση σχεδόν 90ο, δηλαδή και οι δύο πόλοι έμειναν για κάποιο χρονικό διάστημα μέσα στην εκλειπτική. Το γεγονός αυτό αναφέρεται στο πανάρχαιο ιερό και αποκρυφιστικό κείμενο των Στάντζα των Ντζυάν του Θιβέτ με αυτά τα λόγια:
«...ύστερα από 30 Κρόουρ (2) γύρισε ανάποδα. Ξάπλωσε στην πλάτη της, στο πλευρό της. Δε θα καλούσε γιους του ουρανού, δε θα ζητούσε γιους της Σοφίας. Δημιούργησε από τον ίδιο τον κόρφο της. Ανέπτυξε υδάτινους ανθρώπους, φοβερούς και κακούς. (Βιβλίο2ο, Στάντζα 2η 5 σελ. 95, ελλην. εκδ. Ερμητική Βιβλιοθήκη). Αυτό σχετίζεται επίσης με τον ελληνικό μύθο της μεγάλης Μητέρας Ρέας, που αφού ο νικητής της τιτανομαχίας Δίας στέλνει στον Τάρταρο τα παιδιά της και το σύζυγό της Κρόνο, αποφασίζει μόνη της (δηλαδή χωρίς να συνευρεθεί με ουράνιες ενέργειες) από τον κόρφο της, να δημιουργήσει τρομερά τέρατα. Μια από τις αποδείξεις για το γεγονός της οριζοντίωσης, κάποτε, του άξονα της γης, βρίσκουμε στο ότι η γη ορθώνει τον άξονά της από μια μέση αξία 23ο 27΄33΄΄, μ’ ένα πλάτος 9΄τόξου, εξ αιτίας της προσέγγισης ή απομάκρυνσης της σελήνης, όταν αυτή οπισθοχωρεί κατά την τροχιά της κάθε 19 χρόνια.
Αυτή η γυροσκοπική δράση επηρεάζει με ορισμένο τρόπο τις αλλαγές της κλίσεις τής Εκλειπτικής, γιατί το γυροσκοπικό φρενάρισμα που προκαλεί ο ήλιος στη γη θα αλλάξει ένταση σε σχέση με την απόσταση και το σημείο εφαρμογής αυτής της δύναμης, που θα είναι εντονότερη το χειμερινό ηλιοστάσιο για το βόρειο ημισφαίριο, δηλαδή στο περιήλιο. Αυτές οι αλλαγές συσχετίζονται με το Μεγάλο Ζωδιακό Έτος των 25.960 χρόνων. Ο ήλιος κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αλλάζει το κλίμα στην επιφάνεια του πλανήτη, κάνοντας τις τροπικές περιοχές να γίνουν παγωμένες και αντίθετα. (βλ. Μυστική Δοξασία της Έ.Π. Μπλαβάτσκυ, 4ος τόμος, σελ. 426, της ελ. Έκδοσης). Η επίδραση των κύκλων αυτών είναι τόσο μεγάλη που, όπως διδάσκει ο εσωτερισμός, η άνοδος και κάθοδος των υποφυλών και των παρακλαδιών τους συμπίπτει με την αρχή και το τέλος αυτού του κύκλου και των υποδιαιρέσεών του. Έτσι διδάσκεται ότι, όταν κάθε φυλή φτάσει στο Ζενίθ της φυσικής νοητικότητάς της και έχει αναπτύξει τον ανώτερο πολιτισμό, ο οποίος καρμικά της αντιστοιχεί και αφού της είναι αδύνατον να ανυψωθεί περισσότερο στο δικό της κύκλο εξέλιξης, τότε οι τάσεις των ανθρώπων της προς το κακό ή την αδράνεια, σταματούν από κατακλυσμούς μέσω του «Μεγάλου Ρυθμιστή».
Πιο συγκεκριμένα η Έ.Π.Μπλαβάτσκυ γράφει στον τρίτο τόμο της Μυστικής Δοξασίας της τα εξής: κάθε μεγάλο έτος οι τροπικοί απομακρύνονται από τον πόλο 4ο σε κάθε περιστροφή των σημείων της ισημερίας, καθώς ο ισημερινός γυρίζει από τους ζωδιακούς οίκους. Αλλά, όπως όλοι οι αστρονόμοι ξέρουν, σήμερα ο τροπικός βρίσκεται μονάχα 23ο 27΄από τον ισημερινό. Επομένως οφείλει να ανατρέξει ακόμα 2ο 33΄πριν το τέλος του Μεγάλου Έτους μας. Αυτό δίνει στην ανθρωπότητα γενικά και τις εκπολιτισμένες φυλές μας συγκεκριμένα μια προθεσμία περίπου 16.000 ετών πριν τον επόμενο μεγάλο κατακλυσμό. Συμπεραίνεται λοιπόν από αυτήν την εσωτερική πληροφορία ότι, εφ’ όσον η γωνιακή ταχύτητα είναι 4ο κάθε 25.868 χρόνια, η γη θα έχει κρίσιμη ή επικίνδυνη κλίση στις 26ο μετά από 16.000 χρόνια. Πρόκειται για τις προφητικές 26ο που συναντάμε σε αγάλματα και ναούς στο νησί του Πάσχα, στις πυραμίδες της Αιγύπτου, των Μάγια των Αζτέκων, στις παραστάσεις των ιπποτών του Ναού κ.λ.π.
Αυτό μας δείχνει ότι, αν η επόμενη γεωλογική αλλαγή ή τέλος του Ζωδιακού Έτους μας θα γίνει σε 16.000 χρόνια, τότε το τέλος του προηγούμενου ήταν περίπου πριν 10.000 χρόνια, δηλαδή αφού καταποντίστηκε το θρυλικό νησί της Ποσειδωνίας που αναφέρει ο Πλάτωνας στον Τίμαιο και τον Κριτία. Η Μυστική Δοξασία μάς λέει ότι στο τέλος κάθε Μεγάλου Έτους ο πλανήτης μας υφίσταται μια ολόκληρη φυσική επανάσταση (αντιστροφή). Οι παγωμένες περιοχές μετατοπίζονται σιγά προς τον Ισημερινό και οι τροπικές ζώνες με την άφθονη ζωική και φυσική ζωή τους γίνονται πολικές. Αυτή η κλιματολογική μεταβολή συνοδεύεται αναγκαστικά από κατακλυσμούς, σεισμούς και άλλες κοσμικές και γεωλογικές διαταραχές. Εφ’ όσον κάθε 12.000 χρόνια περίπου αλλοιώνεται και μεταλλάσσεται ο ωκεάνιος φλοιός, συμβαίνει ένας κατακλυσμός ανάλογος μ’ εκείνον της εποχής του Νώε. Οι αρχαίοι Έλληνες μύστες ονόμαζαν Ηλιακό έτος την περίοδο αυτή που είναι το μισό του ζωδιακού, μαζί με τις ενδιάμεσες μικρές μεταβατικές περιόδους των 1.500 χρόνων περίπου. Σε κάθε Ηλιακό Έτος υπήρχαν ένας χειμώνας κι ένα θέρος. Το τέλος του χειμώνα σφραγιζόταν μ’ έναν κατακλυσμό (στοιχείο νερό) και το τέλος του θέρους με μια εκπύρωση (στοιχείο φωτιά). Οι κύκλοι αυτού του Ηλιακού έτους των 12.000 χρόνων έχουν σχέση με τις περιόδους δραστηριότητας, αναπνοής -ηλιακών κηλίδων- του Ήλιου. Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τους αρχαίους, το Ηλιακό Έτος έχει δύο εποχές, κάθε μια ευρισκόμενη στην αρχή και στο τέλος του και επομένως οι χειμώνες του συμπίπτουν με την αρχή ή το τέλος ενός Ζωδιακού Έτους, όπως βλέπουμε στο σχήμα. Όλα αυτά επαληθεύονται από τη γεωλογική και στρωματολογική ανάλυση, όπως έχουμε προαναφέρει. Επίσης οι ενάρξεις του Ηλιακού χειμώνα και του θέρους έχουν σχέση αφ’ ενός μεν με τη συσσώρευση σωματιδίων διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και αφ’ ετέρου με την ηφαιστειακή δραστηριότητα. Έτσι, όπως αποδείχτηκε, ο πρώτος παράγοντας είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία του λεγόμενου «φαινομένου του θερμοκηπίου» γιατί τα σωματίδια του CO2 παγιδεύουν τη θερμοκρασία που εκπέμπει η Γη κι έτσι το κλίμα θερμαίνεται όλο και περισσότερο. Ο δεύτερος παράγοντας, που πιθανόν είναι αλληλένδετος με τον πρώτο, προκαλεί μια ψύξη του κλίματος της γης, αφού οι τόνοι σκόνης, τα ηφαιστειακά αέρια και οι καπνοί σχηματίζουν μια καμπάνα προστασίας γύρω από τον πλανήτη, η οποία εμποδίζει τις ακτίνες του ήλιου να περάσουν και να ζεστάνουν τη γη. Αυτό αποδείχτηκε πειραματικά το1982 σ’ ένα ηφαίστειο του Μεξικού, που η επίδραση της έκρηξής του έγινε αντιληπτή σε ολόκληρη τη γη, προκαλώντας πτώση της θερμοκρασίας.
Γυροσκοπική αντιστροφή, παγετοί και ηπειρωτικές μετατοπίσεις
Η γεωλογία αναγνωρίζει ότι στον πλανήτη υπάρχουν δύο γεωλογικές ζώνες καθαρά ορισμένες που προϋποθέτουν ότι στην πρωταρχική φάση σχηματισμού υπήρχαν δυο μεγάλες ηπειρωτικές ζώνες: Λαυρασία στο Βορρά και Γκοντβάνα στο Νότο.
Δέχεται ότι στην αρχική φάση η επιφάνεια της Γης ήταν εντελώς σκεπασμένη από νερό και αέρια, με τις πολικές περιοχές σκεπασμένες από πάγους, αφού ο άξονας αρχικά ήταν κάθετος ως προς την εκλειπτική. Το πάχος τους έγινε τόσο μεγάλο, ώστε πίεζαν το φλοιό και εξογκώθηκε η περιοχή του Ισημερινού. Η αλληλεπίδραση της βαρύτητας γης-ήλιου, καθώς και η μεγαλύτερη φυγόκεντρη δύναμη (λόγω μεγαλύτερης περιστροφικής ταχύτητας) της τότε εποχής στη ζώνη αυτή, προκάλεσαν την εμφάνιση μιας ισημερινής ηπειρωτικής ζώνης ή πρωταρχικής ηπείρου, που σήμερα ονομάζουμε Λαυρασία, η οποία αποτελείται από τα γεωλογικώς παλαιότερα εδάφη.
Η μάζα της Γκοντβάνα, των νεότερων εδαφών, σχηματίστηκε πιθανότατα όταν σχηματίστηκε το βαρυτικό ζευγάρι σελήνη-γη. Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι αφ’ ενός η γη διαστάλθηκε και διαστέλλεται ακόμα και αφ’ ετέρου ότι η σελήνη συστάλθηκε και, αποξηραμένη, ελάττωσε το μέγεθός της. Αν αυτό αληθεύει ίσως δεν ήταν η γη που αιχμαλώτισε, από βαρυτική άποψη, τη σελήνη, αλλά το αντίθετο και είναι πραγματικά η σελήνη η Μητέρα και ζωοδότρια της γης, όπως ισχυρίζεται ο παραδοσιακός εσωτερισμός. Εκτός από διάφορες γεωλογικές μηχανικές συνέπειες, το γεγονός αυτό προκάλεσε μια γυροσκοπική δράση φρεναρίσματος στη γη, που ανάγκασε τον άξονα να γείρει και να μένει παράλληλος και όχι κάθετος προς την εκλειπτική. Επίσης μειώθηκε η ακτίνα της τροχιάς της, λόγω της αύξησης της μάζας του ζεύγους σελήνη-γη, και άλλαξε η χρονική και γεωλογική δομή του έτους, που τότε διαρκούσε περισσότερο. Έτσι επί ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ο άξονας της γης περιστρεφόταν κοιτώντας συνέχεια με τον ίδιο πόλο (το νότιο) προς τον ήλιο και η ηλιακή ακτινοβολία έλιωσε τους πάγους, αφού πρώτα «έσκισε» το πυκνό αέρινο περίβλημα, αποτέλεσμα της έντονης χημικής και τεκτονικής δραστηριότητας που προστάτευε τον πλανήτη. Η ισοστατική πίεση των παγετών, που άσκησε τότε ο παγωμένος και σκοτεινός (αντίθετος με τον ήλιο) βόρειος πόλος, προξένησε την ανάδυση του γήινου φλοιού, στο νότιο πόλο, σχηματίζοντας ένα γεωλογικό σκούφο, ο οποίος, λόγω της τρομερής έντασης, και συνεπώς ηφαιστειακής δράσης, ράγισε και κομματιάστηκε σαν τις φέτες ενός πορτοκαλιού, με κέντρο τη σημερινή Ανταρκτική, γι αυτό οι ήπειροι είναι μυτερές προς το Νότιο πόλο. Τα κομμάτια αυτά άρχισαν, λόγω της περιστροφικής κίνησης της Γης, να μετατοπίζονται προς τον Ισημερινό και στις απότομες αλλαγές των αντιστροφών του άξονα της γης -έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι υπήρχαν τουλάχιστον 5 τέτοιες αντιστροφές των πόλων- έσκισαν την ηπειρωτική ζώνη της Λαυρασίας, ενσωματώθηκαν ή και διαπέρασαν αυτήν τεμαχίζοντάς την, όπως βλέπουμε παραστατικά στην εικόνα.
Συνοπτικά, μπορούμε να σημειώσουμε τα εξής σημαντικά στοιχεία από επιστημονική και παράλληλα εσωτερική άποψη στην εξέλιξη και κίνηση του πλανήτη μας ως ζωντανού οργανισμού:
1) Υπάρχει στη Γη ένας συνεχής παγετός που αλλάζει λίγο-πολύ περιοδικά ημισφαίριο και οι αλλαγές αυτές ως τώρα φαίνεται πως ήταν πέντε, μια για κάθε φυλή, σύμφωνα με τις διδασκαλίες του εσωτερισμού.
2) Στη γη έχουν γίνει διάφορες αλλαγές της πολικότητας, σαν να ήταν ο βόρειος πόλος στο νότο και αντίστροφα.
3) Υπάρχουν αποδείξεις ότι στον πλανήτη μας έχουν συμβεί καταστροφές ασυνήθιστα βίαιες, έντονες και ακόμα απότομες.
4) Οι έρευνες της επιστήμης της γεωλογίας καταλήγουν στο ότι στη γη έχουν γίνει μέχρι πέντε απότομες αλλαγές των πόλων. Στην αρχαία Αίγυπτο υπάρχουν αναφορές για το ότι ο ήλιος αντέστρεψε τρεις φορές την ανατολή και τη δύση του.
5) Στη γη έχουν γίνει διάφορες διαδοχικές μετατοπίσεις του φλοιού όπως υπάρχουν και βαθιές άβυσσοι στο βυθό θαλασσών και ωκεανών. Υπάρχει «κάτι» που ήταν η αιτία τους.
6) Αν παρατηρήσουμε την Ανταρκτική χερσόνησο και την υποθαλάσσια προέκτασή της, βλέπουμε την ύπαρξη του τόξου της Σκωτίας που μετά από μια πορεία προς την Ανατολή, γυρίζει απότομα και κατευθύνεται προς τη Δύση, σαν να είχε μετατοπιστεί η Νότιος Αμερική στη μια και στην άλλη κατεύθυνση εκατοντάδες χιλιόμετρα. Το ίδιο φαινόμενο μπορεί να παρατηρηθεί και στην Κεντρική Αμερική, όπου φαίνεται ότι αυτό το μέρος της ηπείρου γύρισε μερικές φορές προς τη μια και προς την άλλη κατεύθυνση.
7) Σ’ όλη την αμερικανική ήπειρο είναι βαθιά σκαμμένη μια μεγάλη τάφρος, η οποία διασχίζει και τις δύο «Αμερικές» από το Νότο ως το Βορρά, ενώ στην Ανατολή, στο κέντρο του Ατλαντικού, ανοίγεται άλλη μεγάλη τάφρος που σχηματίζει την Ατλαντική υφαλοράχη.
8) Με κέντρο το οροπέδιο του Παμίρ, στην Ασία, ξεκινούν τέσσερις βραχώδεις βραχίονες, οι οποίοι σχηματίζουν ένα σταυρό που αγκαλιάζει την υδρόγειο. Από αυτό το οροπέδιο που φαίνεται ότι χρησίμευε ως κέντρο παγκόσμιας διασποράς, κυρίως κατά τις ινδοευρωπαϊκές μεταναστεύσεις σε προϊστορικούς και θρυλικούς χρόνους, ξεκινούν ο βορειοανατολικός βραχίονας με τις οροσειρές Τιάν -Τσαγκ, Αλτάι, Γιαβλοκόι και Στανοβόι, που χωρίζουν την Κίνα από την Μογγολία. Πέρα από το στενό του Βερίγγειου συνεχίζεται ολοκληρώνοντας έναν μέγιστο κύκλο κατά μήκος της Αμερικής μέχρι το ακρωτήριο Φούρνος. Ο νοτιοανατολικός βραχίονας αποτελείται από τα Ιμαλάια και όλες τις παράλληλες ορεινές ευθυγραμμίσεις της Ινδοκίνας που συνεχίζονται κάτω από τη θάλασσα μέχρι τα ανατολικά της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Ο βορειοδυτικός βραχίονας τρέχει αποτελούμενος από τα βακτριανά ύψη, το βόρειο Ιράν, την Αρμενία και τα Πυρηναία, μέχρι το ακρωτήριο Φινιστέρε της Ισπανίας. ο νοτιοδυτικός βραχίονας αποτελείται από τα νότια ύψη του Αφγανιστάν και της Αραβίας, τα βουνά της Αβησσυνίας και της ανατολικής Αφρικής μέχρι το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Οι τέσσερις αυτοί ατρακτοειδείς τομείς, οι οποίοι διαιρούν τον πλανήτη μας μιλούν για έναν ενιαίο πρωταρχικό γεωλογικό σχηματισμό που, αφού είχε υποστεί με την πάροδο του χρόνου απέραντες καθιζήσεις και μετατοπίσεις, «ράγισε» και κομματιάστηκε στους αρχαϊκούς χρόνους ο γεωλογικός αυτός φλοιός του δέρματος της Γης.
9) Επίσης ένα από τα σημαντικά γεγονότα, που δεν πρέπει να ξεχνάμε, είναι το ξακουστό μαμούθ της Βερεζόβκα για το οποίο οι επιστήμονες συμπέραναν ότι πέθανε από απότομη ψύξη και ότι η θερμοκρασία πρέπει να κατέβηκε στους -100ο C.
10) Έχουν αποδειχθεί απότομες αλλαγές θερμοκρασίας στον Ατλαντικό ωκεανό και η πιο ικανοποιητική εξήγηση που δίνεται σχετίζεται με την αντιστροφή του άξονα της Γης.
Και τέλος, για να μην κουράζουμε τον αναγνώστη με άλλες πληροφορίες, πρέπει να έχουμε υπ’ όψη μας την ύπαρξη ενός αρκετά συζητημένου φαινομένου: Του παγκόσμιου κατακλυσμού. Υπάρχουν σκόρπιες στον πλανήτη μας πάνω από 400 διηγήσεις σε ιερά και επικά κείμενα, τα οποία μας αναγκάζουν να θεωρήσουμε αυτήν την τρομερή καταστροφή ως παγκόσμια.
Θεωρώντας λοιπόν τη Γη σαν ένα γυροσκόπιο, και έχοντας υπ’ όψη την ανισορροπία που υφίσταται ο πλανήτης όταν ένας παγετός που υπάρχει σ’ έναν απ’ τους πόλους φτάνει στην ακμή του, θα πρέπει να δεχτούμε ότι στη Γη συμβαίνει μια γυροσκοπική αντιστροφή. Αυτό το συμβάν μας δίνει το κλειδί που ξεκαθαρίζει πλήθος αινιγμάτων, τα οποία παραμένουν άλυτα ακόμα και σήμερα. Η αντιστροφή των πόλων θα συμβεί τη στιγμή που η μάζα των πάγων στο ημισφαίριο του παγετού αυξάνεται, ενώ στον αντίθετο μειώνεται. Επομένως, αυτό θα πρέπει να γίνει περίπου λίγο μετά από τη φθινοπωρινή ισημερία του ημισφαιρίου με τον παγετό, γιατί τότε η ανισορροπία είναι εντονότερη και η φυγόκεντρος δύναμη που έχει η γη σε σχέση με τον ήλιο στην τροχιά της είναι ικανή να νικήσει τη γυροσκοπική δυσκαμψία του πλανήτη, προκαλώντας μια απότομη ύψωση του άξονα και επομένως μια βίαιη μετάπτωση. Έτσι, στον πλανήτη γη θα πρέπει να συμβούν τα εξής αλυσιδωτά φαινόμενα:
1) Οι πόλοι θα αντιστραφούν σχηματίζοντας στη διαδρομή τους μια διπλή σπείρα σε σχέση με τα άστρα. Ο κάθε πόλος θα πάει στη θέση του αντίθετου και τότε θα φανεί ότι τα άστρα γυρίζουν σε αντίθετη κατεύθυνση.
2) Ο γήινος μαγνητισμός θα αλλάξει πολικότητα αφού, σε σχέση με τον ήλιο, κρατάει μια σταθερή θέση.
3) Η Γη διατηρεί την ίδια απόλυτη περιστροφή της, δηλαδή διατηρεί τη γωνιακή επιτάχυνση σε σχέση με τον ήλιο και το πλανητικό σύστημα και γι αυτό, όταν κοιτάξει κάποιος τον ήλιο και τα άστρα από τη γη φαίνονται να περιφέρονται σε αντίθετη κατεύθυνση. Έτσι οι κατευθύνσεις του χώρου ενωμένες δύο-δύο θα σχηματίσουν τους λεγόμενους σταυρούς-σβάστικα, που περιστρέφονται στον κάθε πόλο, πρώτα προς τη μια κατεύθυνση (δεξιά) και αργότερα προς την άλλη (αριστερά), όπως εξηγεί ο Πλάτωνας στο πρώτο μέρος του «Πολιτικού».
4) Ο ήλιος θα ανατέλλει από εκεί που έδυε πριν να γίνει η γυροσκοπική αντιστροφή, δηλαδή θα ανατέλλει από τη δύση, όπως κατέγραψαν τρεις φορές οι ιερείς της Αιγύπτου και της Ασίας.
5) Οι ήπειροι θα αλλάζουν απότομα την τάση μετατόπισής τους εξακολουθώντας με σταθερότητα να το κάνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν της περιστροφής της γης. Ως αποτέλεσμα της δράσης και αντίδρασης θα προκαλούνται στις ηπείρους καθιζήσεις και πτυχώσεις, καθώς και θραύσματα στις άκρες, τα οποία θα λειτουργούν ως αντικρουστήρες στις μετατοπίσεις, οπότε ως συνέπεια θα προκαλείται έντονη ενεργοποίηση της σεισμικής και ηφαιστειακής δράσης.
6) Η αλλαγή περιστροφής ή οπισθοδρόμηση θα προκαλεί στις ωκεάνιες μάζες βίαια ρεύματα και αφάνταστου μεγέθους κύματα, τα οποία σαν να είναι τεράστια βουνά θα ισοπεδώνουν τις ακτές, πρώτα τις ανατολικές και ύστερα τις δυτικές, εναλλάξ ή αντίθετα, εξαρτάται από την πρωταρχική θέση των πόλων πριν την αντιστροφή.
7) Όταν περνάει από τον Ισημερινό ο πόλος με τον παγετό, ο αρχικά τοποθετημένος σε «θέση χειμώνα», και μένει ένα ορισμένο χρονικό διάστημα σε αυτό το γεωγραφικό πλάτος πριν περάσει σε «θέση θέρους», η ηλιακή ακτινοβολία που δέχεται θα λιώνει και θα εξατμίζει τεράστιες ποσότητες πάγου, οι οποίες θα αυξάνουν ξαφνικά τη στάθμη των θαλασσών και θα περνούν στην ατμόσφαιρα σε μορφή ατμού, ο οποίος αφού κρυώσει, θα πέφτει σαν βροχή πάνω σε όλη σχεδόν τη γη, προκαλώντας έναν παγκόσμιο κατακλυσμό.
8) Ο πόλος που αρχικά ήταν τοποθετημένος στη θέση «άνοιξη-θέρος» με ελαφρύ κλίμα και αυξανόμενη θερμοκρασία, θα περνάει απότομα σε θερμοκρασίες πολύ κάτω του μηδενός και θα αρχίζει τότε ένας παγετός σε αυτό το ημισφαίριο.
9) Η τήξη της μάζας των πάγων θα ισοσταθμίζει πάλι τη γη, αν και θα γίνουν ακόμα για ένα κάποιο χρονικό διάστημα διάφορες ταλαντώσεις, που θα ελαττώνονται βαθμιαία καθώς η γυροσκοπική δυσκαμψία του πλανήτη, ενεργοποιημένη από τη βαρυτική δράση θα κάνει τη γη προσωρινά να περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της πιο γρήγορα, εφόσον το επίπεδο των θαλασσών είναι μεγαλύτερο και συνεπώς η μέση πυκνότητα του πλανήτη γίνεται μικρότερη. Και η διάμετρος της γης θα γίνει τόσο μεγαλύτερη όσο το διπλάσιο της αύξησης της στάθμης των ωκεανών.
10) Όλα τα βαρυτικά και γυροσκοπικά αποτελέσματα θα επανενεργούν πάνω στη γη, για την οποία θα αρχίσει ένας νέος κύκλος, κατά τον οποίο θα ηρεμήσει και θα συνεχίσει με μια ελαφριά αλλά και συνεχή δραστηριότητα.
Αυτή είναι μια πανοραμική περίληψη των αιτιολογικών στοιχείων και φαινομένων που πλαισιώνουν το γεγονός μιας αντιστροφής του άξονα της γης. Στο παρελθόν αυτό έχει συμβεί αρκετές φορές, σημαδεύοντας την αρχή και το τέλος βιορυθμικών κύκλων, που επηρέασαν βαθιά την ιστορία της Γης και της ανθρώπινης εξέλιξης. Καταποντισμοί και αναδύσεις ηπείρων, ορεινοί σχηματισμοί, μεταναστεύσεις λαών, καταστροφές πολιτισμών και ολόκληρης της ανθρωπότητας είναι το αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων πολλών. Αλλά... η γη εξακολουθεί να είναι ζωντανή και το μέλλον της, στενά συνδεδεμένο με της ανθρωπότητας, δείχνει σκοτεινό.
Προφητείες, γεωλογικές αλλαγές, οικολογικές καταστροφές, ραδιενεργές εκπομπές... πυρηνικά πειράματα. Όλα αυτά μπορούν να επιταχύνουν το βιολογικό κύκλο της γης. Θα μπορέσει ο άνθρωπος στο μέλλον να αποφύγει άλλη μια καταστροφική αντιστροφή; Μόνο με τη σωστή χρήση της γνώσης, την ομόνοια και την κατανόηση των λαών μπορεί να γίνει... Ήδη έχει γίνει μια αντιστροφή ανθρώπινων αξιών, μια αντιστροφή της οικολογικής ισορροπίας. Κάηκαν δάση αμέτρητα, εξαφανίστηκαν ολόκληρα είδη ζώων, μολύνθηκαν θάλασσες και ατμοσφαιρικά στρώματα. Το μέλλον είναι λοιπόν στα χέρια του ανθρώπου... χέρια που μπορούν να χαϊδεύουν αλλά, και να σκοτώσουν.
Σημειώσεις
(1) Ο Ετρουσκικός πολιτισμός θεωρείται πρόγονος του Ρωμαϊκού. Αναπτύχθηκε στην ιταλική χερσόνησο, προερχόμενος από τη μικρά Ασία, κατά την μια εκδοχή ή από το βάθος της Ασίας σύμφωνα με άλλες. Η μετανάστευσή του στην Ιταλία χρονολογείται γύρω στο 2000 π.Χ.
(2) Εσωτερική μονάδα χρόνου, 30 κρόουρ, που αντιστοιχεί με 300 εκατομμύρια χρόνια.
Δείτε το (Α' μέρος)
nea-acropoli-athens.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου