Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

Αντιστράφηκε κάποτε ο Άξονας της Γης;

Οι Αρχαίες Σχολές απόκρυφης Σοφίας θεωρούσαν τη Γη, καθώς και όλα τα υπόλοιπα ουράνια σώματα, ζωντανούς οργανισμούς προικισμένους με δικό τους Νου και Βούληση, που αποτελούσαν μια Ζωντανή Δύναμη..


Από αυτήν την άποψη τα άστρα θα ήταν σώματα ή μορφές, στα οποία βρίσκονταν ενσαρκωμένα Ουράνια Πνεύματα ή Αστρικοί Λόγοι (όπως συμβαίνει με το ανθρώπινο ον, το οποίο αποτελείται από ένα τριαδικής φύσης πνεύμα, ενσαρκωμένο σε μια τετραπλής φύσης προσωπικότητα). Η προσωπικότητα των ουράνιων σωμάτων θα αποτελούταν απ’ τη φυσική γεωλογική σφαίρα του άστρου καθώς κι από άλλες, λεπτότερης ενέργειας, όπως: ατμόσφαιρα, ακτινοβολίες, κ.λπ. οι οποίες θα ήταν αόρατες και άυλες. Μέσα τους, όπως η ψυχή μέσα στο σώμα, θα κατοικούσαν ουράνιες θεότητες- δυνάμεις του Σύμπαντος, τα αστρικά και πλανητικά πνεύματα.



Αν, συμφωνώντας με τις αρχαίες Εσωτερικές Σχολές θεωρήσουμε λοιπόν τη Γη ως ένα ζωντανό σώμα, μπορούμε να εξηγήσουμε πολλά φαινόμενα. Οι κατακλυσμοί και οι σεισμοί θα είναι λοιπόν λίγο-πολύ εκούσιες μεταβολές του μηχανισμού άμυνας και του βιολογικού ρολογιού του πλανήτη μας. 



Όταν κάποιος άνθρωπος αρρωσταίνει ή υποφέρει από κάτι, προσπαθεί όσο το δυνατό να απομονώσει το κακό και να το καταπολεμήσει. Οι κατακλυσμοί και οι παγετοί υπακούουν εν μέρει σ’ αυτόν τον βιολογικό νόμο. Αντίστοιχα όταν μια ζώνη του πλανήτη μας αρρωσταίνει, φθείρεται, η Γη τείνει να τη σκεπάσει με πάγους και να την απομονώσει μέχρι να θεραπευτεί και να ξεκουραστεί. Επίσης μπορεί να βυθίσει περιοχές μέσα στη θάλασσα-αίμα του πλανήτη για να τις εξαγνίσει και να τις ανανεώσει, προστατεύοντάς τις από φθορές και δυνατές κοσμικές επιδράσεις ακόμα και ατμοσφαιρικές. 



Εξάλλου υπάρχουν άλλοι εσωτερικοί λόγοι, για τους οποίους οι κατακλυσμοί και οι άλλες γεωλογικές διαταραχές της Γης δεν είναι βλαβερές αλλά ευεργετικές για την υγεία αλλά και τη σωστή βιολογική λειτουργία του πλανήτη. Αποτελούν εκδηλώσεις του ένστικτου επιβίωσης, συντήρησης και αγώνα του Μεγάλου Όντος που είναι το Πνεύμα ή Νους της Γης. Έτσι, αν ο πλανήτης μας δεν είχε υποστεί ποτέ γεωλογικούς κατακλυσμούς, τότε σήμερα δε θα μπορούσε να υπάρχει ζωή πάνω του. Ας το εξηγήσουμε αυτό. Τα νερά που εκβάλλουν ή φιλτράρονται στη θάλασσα μεταφέρουν κάθε είδους ορυκτά άλατα, που παρασέρνονται από τις ηπείρους, καθώς αυτές οι υδάτινες γλώσσες που ονομάζουμε ποταμούς, τις γλύφουν για να τις δροσίσουν. Μ’ αυτόν τον τρόπο στη θάλασσα συσσωρεύονται, όλο και περισσότερο, τεράστιες ποσότητες αλάτων, οι οποίες κυμαίνονται από 3 – 6%. Αλλά θα έφθανε κάποια στιγμή που το ποσοστό θα ήταν όπως στη Νεκρά Θάλασσα (260%), άρα θα ήταν αδύνατη η ύπαρξη ζωής στους ωκεανούς και κατά συνέπεια θα νεκρωνόταν κι αυτή της στεριάς. Δηλαδή, αν η Γη ήταν πάντα γεωλογικά αδρανής, δε θα υπήρχε σήμερα ζωή πάνω της. Οι γεωλογικές διαταραχές και καταστροφές λύνουν αυτό το πρόβλημα καταποντίζοντας ηπείρους, για να τις αναζωογονήσουν κάτω από τα νερά, ενώ αναδύονται άλλες ξεκούραστες και ικανές για τη ζωή. Αυτή η διηπειρωτική ισοστάθμιση υπακούει σε μια βιολογική ανάγκη, σ’ ένα ένστικτο επιβίωσης και ζωτικής συντήρησης του πλανήτη.  



Έχει επαληθευτεί επιστημονικά, ότι το θαλασσινό νερό που εγχέεται στις φλέβες και τις αρτηρίες του ανθρώπου, είναι ευεργετικό σε ορισμένες ποσότητες και ακόμα μπορεί να αντικαταστήσει το αίμα σε μερικές περιπτώσεις για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Αυτά τα πειράματα έδωσαν λοιπόν δίκιο στους αρχαίους Σοφούς που έλεγαν ότι η θάλασσα είναι το αίμα του πλανήτη. Η θάλασσα, όπως και το αίμα με τα ερυθρά και τα λευκά αιμοσφαίριά του, θα πρέπει να διατηρεί ορισμένες αρμονικές αναλογίες στα συστατικά της, γιατί αλλιώς θα αρρωστήσει. Και αυτό είναι που συμβαίνει ασταμάτητα με τις αποθέσεις αλάτων από τα ποτάμια και κυρίως από τα κάθε είδους απόβλητα που ρίχνουν οι άνθρωποι μέσα της. 



Το ότι η Γη είναι πράγματι ένας ζωντανός οργανισμός το ήξεραν οι αρχαίοι χιλιάδες χρόνια πριν, με όλες τις συνέπειες της γνώσης αυτής. Οι πυραμίδες, οι ναοί, τα μεγαλιθικά μνημεία, κ.λ.π. είχαν σαν σκοπό, μεταξύ άλλων, να ενεργούν ως τεχνητοί διοχετευτές των κοσμικών και χθόνιων ενεργειών, όπως με φυσικό τρόπο κάνουν εξάλλου τα βουνά, τα ποτάμια, οι κοιλάδες, κ.λ.π. εξασκώντας ένα είδος γήινου θεραπευτικού βελονισμού. 




Στις φιλοσοφικές σχολές μυητικού χαρακτήρα διδασκόταν ότι ο πλανήτης μας εκτελεί 7 βασικές κινήσεις, οι οποίες είναι πλέον γνωστές και στη σημερινή επιστήμη:

1.    Ταλάντωση ή γοργή αντιστροφή του άξονα της Γης

2.    Μετάπτωση των ισημεριών

3.     Μετατόπιση του περιηλίου

4.     Περιστροφή γύρω από τον άξονά της

5.     Περιφορά γύρω από τον Ήλιο

6.     Μετακίνηση μαζί με τον Ήλιο

7.     Μετακίνηση μαζί με τον Γαλαξία μας



Το παρόν άρθρο θα προσπαθήσει να εξηγήσει τους γνωστούς και τους εσωτερικούς μηχανισμούς της Γης, που επιδρούν στην αντιστροφή του άξονά της ως φυσική τακτική κίνηση, καθώς και να αναλύσει τους παράγοντες που μπορούν να μεσολαβήσουν για μια έκτακτη, βίαια και καταστροφικότερη αντιστροφή των πόλων. Θα ερευνήσουμε επίσης τις χρονικές περιόδους που, σύμφωνα με τις Εσωτερικές Διδασκαλίες, χρειάζεται η Γη σαν γυροσκόπιο και ζωντανό ον, για να εκτελέσει τέτοιες ρυθμικές κινήσεις. 



Είναι η Γη ένας ζωντανός οργανισμός;

Πρόσφατες έρευνες έχουν αποδείξει ότι η Γη εκτελεί κάτι σαν βιολογικούς κύκλους «αναπνοής».  Διάφοροι ρώσοι και αμερικανοί επιστήμονες έφτασαν στο συμπέρασμα ότι ο πλανήτης μας έχει ένα είδος αναπνοής: κάθε 12 ώρες συστέλλεται και διαστέλλεται με τρόπο αντιληπτό από οπτικά όργανα. 



Αν μπορούσαμε να τοποθετηθούμε ως παρατηρητές σε κάποιο σταθερό σημείο της Γης, θα βλέπαμε ότι ο Ήλιος δεν εμφανίζεται κάθε χρόνο (την ίδια μέρα) από το ίδιο σημείο με το προηγούμενο. Θα παρατηρούσαμε ότι κάθε 72 χρόνια μετατοπίζεται μία μοίρα και έτσι κάθε 2.160 περίπου χρόνια ο Ήλιος φαινομενικά θα έχει ανατρέξει 30¬¬¬¬ο δηλαδή ένα ζωδιακό οίκο. Κάθε ζωδιακή εποχή ή θρησκευτική πίστη διαρκεί λοιπόν 2.160 χρόνια. Και επομένως ο Ήλιος θα εμφανιστεί ακριβώς από το ίδιο σημείο μετά από 25.920 χρόνια. Αυτή η περίοδος – όπως ξέρουμε – είναι το Μεγάλο Ζωδιακό Έτος και ρυθμίζει τη λεγόμενη μεταπτωτική κίνηση των ισημεριών. Για τους αρχαίους αυτή η μυστική περίοδος διαρκούσε 24.000 χρόνια συν δύο συμπληρωματικές φάσεις – γέφυρες με 1.000 χρόνια η κάθε μία.



Ο κύκλος αυτός είναι ζωτικής σημασίας για τη Γη και την ανθρωπότητα όπως θα δούμε πιο κάτω. Για να αναφέρουμε προκαταρκτικά ένα – δύο στοιχεία, ας έχουμε υπ’ όψιν ότι ο μέσος όρος διάρκειας της ανθρώπινης ζωής (σε καλές συνθήκες) είναι 70 χρόνια, δηλαδή 25.920 ημέρες. Έτσι λοιπόν η ζωή μας αντιστοιχεί αναλογικά με ένα Κοσμικό Έτος. Εμείς αναπνέουμε 18 φορές το λεπτό, που σε μία μέρα είναι 25.920 αναπνοές. Η κλίση του άξονα της Γης, που ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τον άξονα του επιπέδου της τροχιάς της κάθε 25.920 χρόνια είναι 23ο, όσο είναι ακριβώς η κλίση της ανθρώπινης καρδιάς πάνω στο επίπεδο του διαφράγματος. Αυτά δεν είναι τυχαίες συμπτώσεις, αλλά η εκδήλωση μιας Διάνοιας, που με τέλειο συντονισμό και αρμονία ρυθμίζει χωροχρονικά το Σύμπαν.  



Αν και η κίνηση αντιστροφής των πόλων είναι αργή και σταθερή, φυσική για τη Γη, υπάρχουν μερικοί παράγοντες που μπορεί να την επιταχύνουν ή να την αργοπορήσουν. Εξάλλου είναι δύσκολο να καθορίσει κανείς πότε η πολική αυτή αντιστροφή αποτελεί χαρακτηριστικό της Γης και πότε οφείλεται σε ξένους παράγοντες. Μπορούμε να πούμε όμως, ότι το αναποδογύρισμα του άξονα της Γης, είναι μια χαρακτηριστική κίνηση του πλανήτη μας, ένας από τους 7 κύκλους του ωςζωντανός οργανισμός. Αλλά οι κύκλοι αυτοί ορίζονται από άλλα στοιχεία όπως π.χ. το κάρμα του πλανήτη, τον Ήλιο, τους άλλους πλανήτες, κομήτες, κ.λπ.



Υπάρχει ένας ηλιακός ρυθμός που επηρεάζει έντονα τη Γη και τους άλλους πλανήτες. Κάθε 11 περίπου χρόνια ο Ήλιος περνάει από μία περίοδο δραστηριότητας σε μία περίοδο ανάπαυσης. Οι Εσωτερικές Διδασκαλίες εξηγούν ότι ο Ήλιος είναι σαν την καρδιά αυτού του Μεγάλου Κοσμικού Όντος, που είναι το Ηλιακό σύστημα. Ενώ η ανθρώπινη καρδιά χρειάζεται περίπου ένα δευτερόλεπτο για να στείλει το αίμα σε όλο το σώμα, το «Ηλιακό αίμα» αργεί 10 γήινα χρόνια για να κυκλοφορήσει σ’ όλο το πλανητικό σύστημα και 1 χρόνο για να περάσει από τον κόλπο στην κοιλία πριν να διαποτίσει τους πνεύμονες και να ξαναγυρίσει στις αρτηρίες του Ηλιακού συστήματος. Απ’ αυτό προέρχεται ο κύκλος των 11 χρόνων, όπου ο αριθμός και η ένταση των ηλιακών κηλίδων αυξάνεται κι αυτό οφείλεται στη συστολή της Καρδιάς – Ήλιου. Το σύμπαν αναπνέει όπως κάνει ο άνθρωπος στη Γη, όπως κάνει το ζώο, το φυτό και ακόμα το ορυκτό και όπως κάνει ο πλανήτης μας κάθε 24 ώρες. 



Οι ηλιακές κηλίδες, οι σκοτεινοί λεκέδες του Ήλιου, λέει ο Εσωτερισμός, είναι ένα φαινόμενο που μοιάζει με τον ρυθμικό και υγιή παλμό της καρδιάς, όπου το ρευστό της ζωής περνάει από τις οπές των μυών της. Αν μπορούσε να γίνει φωτεινή η ανθρώπινη καρδιά και διαφανής ο ζωντανός οργανισμός, σε τρόπο ώστε να ήταν δυνατό να σχηματιστεί η αντανάκλαση ή το αποτύπωμά της πάνω σε ένα χαρτί, τότε όλος ο κόσμος θα έβλεπε το φαινόμενο των ηλιακών – καρδιακών κηλίδων να επαναλαμβάνεται κάθε δευτερόλεπτο, οφειλόμενο στις συστολές-παλίρροιες και στην ορμή του αίματος. 



Επίσης υπάρχουν ηλιακοί κύκλοι 90 ετών, 45 δραστηριότητας και 45 ανάπαυσης, καθώς και άλλοι πιο μακρόχρονοι κύκλοι που έχουν σχέση με τις βραδύτερες κινήσεις της Γης και με την αντιστροφή των πόλων. Η Εσωτερική Διδασκαλία λέει ότι κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Έτους των 25.868 χρόνων ο Ήλιος αλλάζει το κλίμα της επιφάνειας της Γης, κάνοντας τροπικές τις κρύες περιοχές και αντίθετα. 



Η ηλιακή δραστηριότητα προκαλεί μία γήινη δραστηριότητα που επιταχύνει το ζωτικό ρυθμό αυτής. Αυτό φαίνεται κυρίως στον παραλληλισμό μεταξύ των περιόδων των παγετών και των ηλιακών κύκλων. 



Αποδείξεις για την αντιστροφή του άξονα της Γης

Τις σημαντικότερες αποδείξεις αποτελούν εκείνες που αναφέρονται στον απολιθωμένο μαγνητισμό. Οι μελέτες αυτές βασίζονται στην ανάλυση του προσανατολισμού των μαγνητικών σωματιδίων μερικών υλών όταν στερεοποιούνται, σύμφωνα με την κατεύθυνση του βόρειου μαγνητικού πόλου της γεωλογικής εκείνης εποχής. Τέτοιες ύλες ενεργούν σαν να ήταν μια χιλιόχρονη «πετρωμένη» μαγνητική βελόνα. 



Έτσι, έχουν βρεθεί ετρουσκικά1 κεραμικά, τα οποία όταν ψήθηκαν είχαν τις μαγνητικές οξειδώσεις τους προσανατολισμένες προς ένα βόρειο μαγνητικό πόλο, που δεν είναι ο σημερινός, ενώ αναλύσεις σε άλλα ετρουσκικά κεραμικά ρωμαϊκής και χριστιανικής εποχής της ίδιας περιοχής, δείχνουν τον σημερινό προσανατολισμό. Αυτό το γεγονός αποδίδει στον Ετρουσκικό πολιτισμό μια ανυπολόγιστη αρχαιότητα, πιθανώς συνδεδεμένη με την Ατλαντίδα και την εποχή του Μεγάλου Κατακλυσμού. 



Επίσης υπάρχουν ποτάμια από λάβα ηφαιστείων που η χρονολόγησή τους δεν ξεπερνάει τα 500.000 έτη και η στερεοποίησή τους έγινε σύμφωνα με την κανονική σημερινή μαγνητική κατεύθυνση, αλλά υπάρχουν άλλα ηφαιστειακά πετρώματα και λάβες που στερεοποιήθηκαν σε αντίθετη ή διαφορετική μαγνητική κατεύθυνση. Στα πετρώματα της Πλειόκαινης περιόδου (2 με 12 εκατομμύρια χρόνια) παρατηρούνται κανονικοί μαγνητισμοί, αλλά και αντίθετοι προς το σημερινό βόρειο μαγνητικό πόλο. Σε αρχαιότερα ακόμη πετρώματα της Μειόκαινης περιόδου (12 με 26 εκατομμύρια χρόνια) έγινε μία μεγάλη απότομη αλλαγή στην κατεύθυνση του μαγνητισμού. Οι έρευνες αποδείχνουν επίσης ως γενικό συμπέρασμα, ότι η μεγάλη αυτή αντιστροφή έγινε τουλάχιστον 4 φορές στο απέραντο γεωλογικό παρελθόν της Γης, σε διαστήματα περίπου 500.000 ετών. Όμως οι χρονολογήσεις αυτές δεν είναι πάντα πολύ ακριβείς εξ αιτίας της μεγάλης δυσκολίας  στις τεχνικές χρονολόγησης, όσο πιο πολύ προχωρούμε πίσω στο παρελθόν. 



Έχουν βρεθεί επίσης αμφίβια και κατάλοιπα ζώων τροπικού κλίματος σε απόσταση 525 χλμ. από το νότιο πόλο.  Βρέθηκε αγέλη μαμούθ με χόρτα στο στομάχι και με τα κουτάβια δίπλα στις μάνες τέλεια διατηρημένα στον πάγο, σε περιοχές που σήμερα είναι παγωμένες και άγονες. Αυτό θα μπορούσαμε να το εξηγήσουμε μόνο αν η αγέλη αυτή είχε υποστεί ξαφνικά, αστραπιαία θα λέγαμε, μία αυξανόμενη μείωση της θερμοκρασίας τουλάχιστον 20ο το δευτερόλεπτο. 



Υπάρχουν παγωμένες περιοχές που κάποτε στην αρχαιότητα είχαν τροπικό κλίμα: π.χ. στην Παταγονία, που σήμερα είναι μια παγωμένη πεδιάδα, υπάρχουν απολιθωμένα κατάλοιπα από φοίνικες και σεκόιες. 



Σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα οι κλίσεις του άξονα της Γης δεν υπήρξαν πάντα της ίδιας έντασης και γωνιακής τιμής. Ο απολιθωμένος μαγνητισμός αποδεικνύει ότι περιοχές που σήμερα είναι 3.000 χλμ. μακριά απ’ τον βόρειο πόλο, ήταν παλαιότερα ένας μαγνητικός βόρειος πόλος της Γης. Επίσης υπάρχουν περιοχές 2.000 χλμ. μακριά απ’ τον ισημερινό, οι οποίες ήταν κάποτε ο βόρειος μαγνητικός πόλος. 



Όλα τα φαινόμενα αυτά που συνοψίζουμε και διάφορα άλλα, δείχνουν σαφώς ότι ο πολικός άξονας της Γης υφίσταται αλλαγές και αντιστροφές διάφορης γωνιακής κλίσης και με κάποια συχνότητα. Αν και η συχνότητα και οι γωνιακές αξίες αυτές υπακούουν σε κανονικούς νόμους ενός βιολογικού ρυθμού του πλανητικού οργανισμού της Γης, μπορεί όμως να επηρεαστούν, να επιταχυνθούν ή να επιβραδυνθούν από διάφορους παράγοντες ξένους ως προς τους γήινους ρυθμούς και βιολογικογεωλογικούς νόμους.



Παράγοντες και αίτια της πολικής αντιστροφής

Ένας από τους κύριους αιτιολογικούς παράγοντες, που αξίζει να τονίσουμε, είναι οι παγετοί, οι οποίοι μπορεί να καταλήξουν στο να ανατρέψουν τελείως έναν από τους πόλους της Γης λόγω της συσσώρευσης μαζών πάγου, προκαλώντας έτσι την αντιστροφή. Ακόμα δεν μας είναι καλά γνωστές οι αιτίες που προκαλούν τις εποχές των παγετών. Οι μέθοδοι χρονολόγησης των περιόδων των παγετώνων είναι διάφορες: από την ανάλυση του πάχους των παγετωνικών προσχωμάτων μέχρι τις αστρονομικές μελέτες. Σχετικά με τις τελευταίες, ρώσοι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι είχαν συμβεί περιοδικές ταλαντεύσεις του άξονα της Γης, το οποίο συνεπάγεται μετατόπιση του περιηλίου που καλύπτει έναν κύκλο 20.700 ετών. Αυτό ακολουθείται από μια αλλαγή της εκκεντρότητας του επιπέδου περιφοράς της Γης. Οι μελέτες απέδειξαν πράγματι, ότι υπήρξαν αλλαγές στην ποσότητα ηλιακής ακτινοβολίας κατά τα θερινά εξάμηνα στο βόρειο ημισφαίριο. Τα δεδομένα αυτά συμπίπτουν μ’ εκείνα που εξάγονται από άλλες διαφορετικές μεθόδους. Οι αποδεκτές σήμερα διάρκειες των περιόδων των παγετών είναι οι εξής: 



1ος Παγετός: 600.000 ως 550.000 χρόνια π.Χ.

Ενδιάμεση περίοδος: 550.000 ως 480.000 χρόνια π.Χ.

2ος Παγετός: 480.000 ως 420.000 χρόνια π.Χ.

Ενδιάμεση περίοδος: 420.000 ως 230.000 χρόνια π.Χ.

3ος Παγετός: 230.000 ως 180.000 χρόνια π.Χ.

Ενδιάμεση Περίοδος: 180.000 ως 118.000 χρόνια π.Χ.

4ος Παγετός: 118.000 ως 12.000 χρόνια π.Χ. 



Ας ανακεφαλαιώσουμε όμως τώρα μερικούς από τους παράγοντες που μεσολαβούν σαν πιθανά αίτια των παγετών: 

1ος: Οι περίοδοι ανάπαυσης της ηλιακής δραστηριότητας που αναφέραμε προηγουμένως, οι οποίες δημιουργούν μια γενική ψύξη του πλανήτη (όπως στον προηγούμενο Μεσαίωνα και σήμερα, που αρχίζει ξανά εντονότερα).

2ος: Μεταβολές στην πορεία της Γης. Όταν απομακρύνεται από τον Ήλιο, η Γη μπαίνει σε φάσεις ψύξης. Αλλά αφού ο άξονας της Γης θα είχε ήδη κάποια κλίση, τότε η πολική ζώνη που γέρνει προς τη μεριά του Ήλιου θα δέχεται περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία και θερμότητα και επομένως αργά ή γρήγορα θα γίνει μια συγκέντρωση πάγου στην αντίθετη πολική ζώνη. Η συσσώρευση αυτή θα δημιουργούσε ανισορροπία στην περιστροφική κίνηση της Γης και θα προκαλούσε την αντιστροφή του άξονά της.

3ος: Η ατμοσφαιρική ρύπανση και η αντανακλαστικότητα. Οι μεγάλες πυρκαγιές δασών, οι απότομοι και δυνατοί άνεμοι κ.λπ. εκτοξεύουν σωματίδια που συσσωρεύονται με την πάροδο των χρόνων στα ατμοσφαιρικά στρώματα. Τέτοια σωματίδια αντανακλούν και διαθλούν τις ακτινοβολίες του Ήλιου. Επαληθεύτηκε ότι στις εποχές που ακολουθούν τις ηφαιστειακές εκρήξεις, δημιουργήθηκαν μικροπαγετοί λόγω της συσσώρευσης σκόνης στην ατμόσφαιρα. Αυτό το φαινόμενο τείνει να δημιουργεί μια αντίδραση σε αλυσίδα, γιατί αφού εμφανιστούν μεγάλες ζώνες με χιόνια ή πάγους και δεδομένης της αντανακλαστικής δύναμης του λευκού χρώματος, θα λειτουργούσαν ως μονωτικά και απωθητικά της θερμοκρασίας, αυξάνοντας έτσι την ένταση του παγετού. Ένα στοιχείο που μπορεί να σπάσει αυτόν τον φαύλο κύκλο, είναι η ύπαρξη σωματιδίων διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, επειδή αυτά τείνουν να κρατούν τη θερμοκρασία. 

4ος: Η ανθρώπινη δραστηριότητα: Η πυρηνική ενέργεια με τις τρομερές επιδράσεις της, οι οικολογικές αλλαγές, η εξαφάνιση των δασών, τα βιομηχανικά κατάλοιπα που εκτοξεύουν σωματίδια σκόνης και επηρεάζουν το περιβάλλον, μυστικά όπλα, κ.λ.π. Οι ρώσοι έχουν αλλάξει την πορεία μερικών ποταμών της βόρειας περιοχής για να γονιμοποιήσουν έρημες πεδιάδες. Αυτό προκάλεσε ήδη σημαντικές κλιματολογικές αλλαγές. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση η εφαρμογή μυστικών όπλων είναι αποφασιστική. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν σε αγγλικές και αμερικανικές εφημερίδες, οι ρώσοι έχουν χρησιμοποιήσει ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, προκειμένου να δημιουργήσουν αδιαπέραστες ζώνες, και ν’ αλλάξουν την πορεία των ανέμων. Σύμφωνα μ’ αυτούς του επιστήμονες, οι βροχές, μικροπαγετοί και ανεξήγητες αλλαγές του κλίματος τα τελευταία χρόνια οφείλονται στην ανισορροπία που προκάλεσαν αυτές οι υπερβολταϊκές ακτίνες. Ο παράγοντας αυτός είναι αξιοσημείωτος γιατί η μεγάλη συσσώρευση αυτών των ακτίνων αποδείχτηκε ότι ήδη έχει προξενήσει δύο σεισμούς. Αυτό θα μπορούσε πιθανόν να είναι το αίτιο του γεγονότος ότι η Γη έχει ήδη γείρει απότομα 4 μέτρα στην κλίση του άξονά της σύμφωνα με πρόσφατες μετρήσεις. 



Το αίτιο των κατακλυσμών το αποδίδουν μερικοί επιστήμονες στη σύγκρουση ή προσέγγιση ενός κομήτη με τη Γη. Όμως, αν και βέβαια δεν αποκλείεται αυτό να έχει συμβεί κάποια φορά, υποστηρίζουμε μαζί με την Εσωτερική Διδασκαλία ότι «η ξαφνική σύγκρουση ενός κομήτη που προκαλεί γεωλογικές αλλαγές είναι μια θεωρητική και φανταστική υπόθεση, γιατί η Κοσμική Ενέργεια (Φοχάτ) είναι τόσο καλός κομήτης όπως αυτός οποιουδήποτε επιστήμονα, με τη διαφορά πως έχει για οδηγό μια Παγκόσμια Διάνοια».

Συνεχίζετε..

(β' μέρος)

nea-acropoli-athens.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου